piątek, 8 kwietnia 2011

Henna brwi - instruktaż krok po kroku


Henna używana była już we wschodnich cywilizacjach. Obecnie przeżywa swój renesans. Stosowana nie tylko w celach estetycznych, ale również zapewnia włosom ochronę i połysk.
Dzieje się tak, ponieważ henna pokrywa włosy trwardniejącą warstwą ochronną, dzięki czemu zapewnia im trwałość i pogrubia je uzupełniając wszelkie pęknięcia. Sprawia, że nabierają pięknego blasku.
Wśród dostępnych na rynku środków do farbowania brwi i rzęs mamy preparaty syntetyczne i roślinne. Do tych roślinnych należy henna, która barwi włosy na rudo i basma, która nadaje włosom czarny kolor. Farby syntetyczne występują w postaci kremów, lub proszków.
Hennę w proszku rozprowadza się 3-procentową wodą utlenioną, inne preparaty zgodnie z zaleceniami producenta.
Najistotniejszy jest odpowiedni dobór koloru. Zbyt ciemne brwi nadają twarzy nienaturalnego, nawet nieco groźnego wyglądu.



Jeśli nigdy nie farbowałaś brwi henną musisz też poznać przeciwwskazania:
- stany zapalne i alergiczne skóry,
- jakiekolwiek uszkodzenia, lub otarcia naskórka w okolicy brwi,
- jeśli nosisz soczewki - zdejmij je przed wykonaniem henny!
- choroby i uszkodzenia oka: jęczmień, zapalenie spojówek, a nawet zaczerwienienie,
- jeśli masz świeżo wydepilowane brwi, czasami najlepiej chwilę odczekać.


KROK 1:
Wykonaj dokładny demakijaż oczu.

KROK 2:
Przygotuj farbę - hennę. Do małego szklanego, lub plastikowego kieliszka wsypać 1-2 bagietek henny, lub wycisnąć z tuby ok. 1 cm farby w kremie i rozprowadzić wodą utlenioną do konsystencji papki. Hennę w kremie trudniej nałożyć, dlatego do masy możesz dodać bagietkę talku, który ułatwi płynność nakładania.

KROK 3:
Posmaruj skórę wazeliną tuż pod linią brwi i tuż nad.

KROK 4:
Łuk brwiowy zacznij malować od jego najwyższego punktu, nadając mu odpowiednią długość i kształt. Następnie przejdź do malowania punktu początkowego, czyli nasady, pamiętając, że w tym punkcie brew jest najgrubsza. Kształt brwi rysuj ciągłym ruchem. Dokładnie to samo zrób z drugim łukiem brwiowym. Zwracaj uwagę, by kształt był taki sam!!!

KROK 5:
Zmywamy. Możesz zostawić hennę na czas od 1 do 10 minut. W zależności od tego jak twoje włosy przyjmują kolor. Żeby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek - najpierw to sprawdź! Na włosach cienkich i słabych trzyma się farbę dłużej, natomiast włos gruby szybciej przyjmuje kolor.
Kolejną sprawą, na która musisz zwrócić uwagę przy zmywaniu to kolejność. Najpierw zmyj tą brew, którą malowałaś jako pierwszą. Farbę zmywa się wilgotną watką, a następnie domywa namydloną.
Jeśli nigdy nie próbowałyście same robić henny, możecie poćwiczyć mieszając wodę i kakao. A jeśli nie macie cierpliwości, a boicie się, że może nie wyjść równo - udajcie się lepiej do kosmetyczki.

 






Rozjaśnianie włosówv w domu

Najszybszym sposobem na rozjaśnienie włosów naturalnymi sposobami jest wystawienie ich na słonce. Poza latem można jednak korzystać z innych, domowych sposobów. Najczęstszym są płukanki ziołowe czy maseczki z ich dodatkiem. 

Znanym, babcinym sposobem jest rozjaśnianie włosów płukanką z cytryny. Należy wycisnąć sok z około dwóch cytryn i rozcieńczyć go tą samą ilością wody. Płyn trzeba wsmarować we włosy i odczekać 15 minut.

W sklepach można również kupić gotowy już sok z cytryny i za każdym razem dodawać po kilka kropelek do rozprowadzonego na głowie szamponu. Cytryna ma też jednak działanie wysuszające, dlatego trzeba tę miksturę stosować z umiarem. Najlepiej jest też spłukiwać ją zimną wodą, aby uzyskać gładką i lśniącą fryzurę.

Od pewnego czasu słyszy się również o rozjaśniających właściwościach rabarbaru. Aby przyrządzić płukankę rabarbarową, należy posiekać świeży owoc i zapełnić nim około jedną czwartą szklanki. Następnie zalewa się ja wrzącą wodą i czeka aż ostygnie. W tym czasie uzyskujemy zmieszaną wodę z sokiem z rabarbaru. Taką mieszankę nakłada się na włosy i odczekuje aż do wyschnięcia, po czym zmywa szamponem.

Rumianek nie tylko rozjaśnia włosy, ale również, w przeciwieństwie do cytryny, nie wysusza ich, a oczyszcza i pielęgnuje. Napar można przygotować z herbaty rumiankowej lub kupionego rumianku w torebkach. Zalewa się go wrzącą wodę i czeka aż ostygnie. Włosy w takim naparze można płukać po każdym myciu aż do uzyskania oczekiwanego efektu.
rozjaśnianie włosów sposobyphotoxpress.com
Do włosów blond używano kiedyś również okładu z łusek cebuli. Jest to znany i skuteczny sposób na nadanie włosom złocistego odcienia. Dziś sposób ten może nie być odpowiedni dla wielu osób ze względu na specyficzny zapach. Można jednak go stosować podczas na przykład wolnych dni. Garść łusek należy ugotować w wodzie i przecedzić. Wywarem smaruje się włosy.

Płukankę do włosów blond można również sporządzić z korzenia pietruszki ugotowanego w wodzie. Nada on włosom popielatego koloru. Poleca się również stosowanie wywaru z nagietka czy liści lipy, która dodatkowo nawilża suche i zniszczone włosy.

W warunkach domowych można również rozjaśnić włosy henna roślinną. Ta, która uzyskiwana jest z rośliny Cassia obovata, przeznaczona jest właśnie do jasnych włosów. Oprócz tego, że nadaje ładny, złocisty kolor, to wzmacnia i nabłyszcza włosy. Działa również oczyszczająco i przeciwzapalnie.


http://spec.pl/uroda/fryzury/jak-rozjasnic-wlosy-w-domu

 

Manicure i pedicure hybrydowy

 

 

Manicure i edicure hybrydowy stał się poważną konkurencją dla starszej wersji manicure. Każda Pani pragnie mieć trwały, ładny i błyszczący lakier na paznokciach, co gwarantuje manicure hybrydowy. 

Manicure hybrydowy jest zdrowszą (nie niszczy płytki paznokciowej), i tańszą (kosztuje mniej niż nałożenie tipsów) alternatywą dla paznokci żelowych czy akrylowych.
Warto wypróbować ten zabieg zamiast tipsów, jest mniej czasochłonny, a dla każdej kobiety wypielęgnowane dłonie są atutem.

Poniżej została przedstawiona charakterystyka manicure i pedicure hybrydowego:
- Lakiery, używane w tej technice różnią się od „zwykłych lakierów”, ponieważ są połączeniem właściwości lakieru plus żelu do paznokci.
- Taki manicure i pedicure  jest odporny na zmywacz do paznokci.
- Lakier trzyma się na paznokciach około trzech tygodni.
- Wystarczy cienka warstwa lakieru, aby uzyskać trwały i lśniący kolor.
- Zaletą tego manicure i pedicure jest fakt, iż lakier nie odpryskuje, nie kruszy się.
- Kolor lakieru, w ciągu całego okresu noszenia nie blaknie.
- Zabieg jest idealny dla Pań, które nie mają czasu na typowy, cotygodniowy manicure,  pedicureczy też na tipsy.
- W porównaniu do dwugodzinnego zakładania tipsów, manicure hybrydowy jest czasowo o wiele krótszy – trwa około 40min. - Idealny na parotygodniowe urlopy, wyjazdy służbowe.

 Przebieg manicure i pedicure hybrydowego wygląda następująco:
1 Kosmetyczka standardowo przygotowuje paznokcie, czyli piłuje, wycina lub odsuwa skórki, poleruje paznokcie.
2 Następnie nakładane są lakiery: baza, kolor, utwardzacz.
3 Każdy lakier jest kolejno utwardzany w lampie UV kilka minut.
4 Po około trzech tygodniach, usunięcie lakieru jest możliwe tylko w salonie kosmetycznym. Ponieważ jest odporny na zmywacz, lakier jest usuwany specjalnym płynem na bazie acetonu. Specjalne płatki nasączone tym płynem, przykładane są do płytki paznokciowej, by usunąć lakier. Usuwanie lakieru trwa do 15 minut. Po jego zmyciu, paznokcie są zdrowe, gotowe na kolejny manicure.
Koszt zabiegu, w zależności od salonu kosmetycznego, waha się od 100zł w górę. Natomiast usunięcie lakieru kosztuje 50zł.

http://spec.pl/uroda/paznokcie/na-czym-polega-manicure-hybrydowy 

 

Budowa włosa



Włos ma 3 fazy wzrostu:
I faza anagen- jest to czas kiedy włos rośnie umacnia się i tkwi, w tym stanie od 3 do 4 lat, w tej fazie jest około 85 % wszystkich włosów. Następnie przechodzi w II fazę katagenu. 

II faza katagenu, w której przebywa od 2 do 3 tygodni, kiedy aktywność komórek maleje, cebulka się zmniejsza, a mieszek włosowy przesuwa się w górę oddzielając się od brodawki włosa w tej fazie jest około 2% włosów.

III faza tzw. telogen trwa około 3 miesięcy włos jest tuż przy powierzchni skóry i jest wypychany przez nowy włos, w tej fazie jest około 13-14% włosów
Jeżeli te fazy są zaburzone przez jednostkę chorobową, nie odżywione, stres itp… dochodzi do nieprawidłowości w formie skrócenia lub wydłużenia poszczególnych faz, co w konsekwencji doprowadzi do łysienia.



Najczęściej występujące choroby włosów:

Łupież- jest to nadmierne złuszczanie się skóry głowy wywołane złą pielęgnacją skóry np.; farby, lakiery, trwała, które powodują intensywne podrażnienie skóry, w wyniku czego się łuszczy, gdy tak się dzieje to mówimy o tzw. łupieżu suchym, który jest bardzo trudny do zlikwidowania, gdyż nie reaguje na typowe szamponu przeciwłupieżowe. Możemy poprawić ten stan skóry głowy poprzez nacieranie preparatami odżywczymi, przeciwzapalnymi. Dobrze robią tzw. maski w formie kremów. Leczenie polega na: zachowaniu maksymalnej higieny głowy, czyli mycie tak często jak potrzeba z użyciem preparatów zawierających „ ketakonazol”, dziegieć, siarkę, cynk, selen itp…, ale bardzo korzystne jest wcieranie w skórę głowy substancji antybakteryjnych i przeciwgrzybicznych np.; azulan, sok z łopianu, woda brzozowa, wyciąg z czarnej rzepy, radical(ampułki).



Łysienie typu kobiecego tzw. telogenowe- polega na przerzedzeniu się włosów na skutek nadmiernego wypadania włosów, gdzie faza telogen jest bardzo uaktywniona czynnikiem zewnętrznym. Zazwyczaj  jest to duży stres, odstawienie tabletek antykoncepcyjnych, po odchudzaniu lub w jego trakcie. Choroba zazwyczaj trwa od 3 do 6 miesięcy  i ustępuje samoistnie. Jeżeli trwa dłużej należy podjąć leczenie również wewnętrzne, w tym okresie nie powinno się farbować włosów i wykonywać trwałych ondulacji.

Łysienie plackowate typu I- pojawia się u młodzieży przed 20 r. ż., a przyczyna nie jest do końca znana, najczęściej związana jest z autoimmunologią.

Łysienie plackowate typu II- łysienie plackowate dorosłych, występuje po 30 r.ż. objawia się dobrze widocznymi prześwitami na skórze głowy w formie plam, ale też dotyczy skóry twarzy, paznokci. Dochodzi do wyłysienia brwi, rzęs, brody, ale też do kruszenia się paznokci, często jest to efekt jakiejś choroby wewnętrznej np.; nowotworów, chorób hormonalnych, przyjmowania leków psychotropowych i sterydowych.

Łysienie androgenne typu męskiego- jest to trwałą utrata włosów uwarunkowana genetycznie w 80%. Rozpoczyna się od zakoli na czole lub od czubka głowy. Schorzenie polega na zmianie hormonu testosteronu zaliczanego do audio genów, który stymuluje mieszki włosowe w pewnym momencie całkowicie hamuje wzrost włosa, ponieważ białko testosteronu pod wpływem enzymów tak się przekształca, że powoduje zahamowanie anagenu. Leczenie polega na: najlepsze efekty opóźniające ten proces to stosowanie szamponów, logionów, ampułek, które zawierają substancje tj. anileksin, minoksidin lub duże stężenia cynku, które są w takich preparatach jak: Dercos(Vichy), Nizokin, Loksanz



Nadmierne owłosienie:

Hirsutyzm- to nadmierne owłosienie występujące u kobiet w różnym wieku i jest związane z zaburzeniami  hormonalnymi przeważnie podniesieniem poziomu estrogenów i progesteronu oraz testosteronu, ale także bardzo znacznym obniżeniem się tych hormonów np.; okres menopauzy ( pojawia się wąsik i włosy na brodzie). Typowy hirsutyzm objawia się bardzo dużym i mocnym owłosieniem na twarzy wąsy, broda, barki, szyja, podbródek, rzęsy, nogi, podbrzusze, ale także wokół brodawek sutkowych. Leczenie polega na: podawaniu preparatów hormonalnych np.; Diane 35.



Hipertrichosis-  jest to nadmierne owłosienie powstałe u mężczyzn, najczęściej uwarunkowane genetycznie lub towarzyszy innej chorobie wewnętrznej np.; nowotwory, choroby autoimmunologiczne, długotrwałe przyjmowanie sterydów. Owłosienie występuje na całym ciele jest mocne i ciemne, a jeśli jest uwarunkowane hormonalnie może jednocześnie prowadzić do wyłysienie na skórze głowy.


Charakterystyka cer

Cera naczyniowa

Charakteryzuje się rozszerzonymi lub popękanymi naczynkami krwionośnymi w okolicach nosa i na policzkach, jest to skóra, która non stop jest czerwona. Bardzo źle reaguje na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne, ponieważ może być jednocześnie sucha, tłusta, normalna lub mieszana wymaga dokładnej pielęgnacji z uwzględnieniem poszczególnych partii twarzy. Musi zawsze mieć makijaż jako ochronę na stałe kremy obkurczające naczynka, przeważnie na noc, a reszta adekwatna do rodzaju cery np.;  
sucha + naczyniowa wówczas natłuszczamy i chronimy,  
tłusta + naczyniowa wówczas regulujemy gruczoły i naczynka.
Peeling: enzymatyczny.  
Maseczki: żelowa nawilżająca, kremowa obkurczająca naczynka, algowa.





Cera sucha

Cera ta wynika z uszkodzenia funkcji bariery warstwy rogowej i płaszcza lipidowego, gdzie gruczoły łojowe, bądź nieprawidłowo pracują lub są niewykształcone to powoduje, ze skóra pozbawiona jest naturalnej ochrony przed czynnikami zewnętrznymi co doprowadza do częstego odwodnienia naskórka i przyspiesza proces starzenia skóry. Ta skóra jest cienka i blada skłonna do przebarwień, ma zamknięte pory, matowa, napięta, chropowata, szorstka w dotyku, często widać rozszerzone lub popękane naczynka, mało wody, a to oznacza, ze nie jest elastyczna. Wywołać ją mogą jednostki chorobowe np.; tarczyca, cukrzyca. Czynniki endogenne(wewnętrzne) uwarunkowana genetycznie( tarczyca, cukrzyca, niedobory pokarmowe 80% kobiet po 30 roku życia, niewydolność nerek), czynniki egzogenne(zewnętrzne) wpływ środowiska, w którym żyjemy, pracujemy, kontakt z detergentami, działanie słońca i solarium oraz niewłaściwa pielęgnacja.  
Pielęgnacja tej skóry: stosowanie takich kosmetyków, które zapobiegają utracie wody w naskórku np.; gliceryna, parafina, oleje roślinne, zwierzęce i mineralne, biały wosk. Kremy powinny zawierać wit. A+E, lipidy, substancje aktywne czynnie, które wspomagają system immunologiczny skóry + składniki zatrzymujące wodę w głębszych warstwach skóry( mocznik, kolagen, kwas hialuronowy) UV. Na noc krem półtłusty lub tłusty w okresie kaloryferów, nawilżający gdyż ta skóra szybciej się grzeje. Picie 1,5 l wody, korzystanie z makijażu jako formy ochronnej, wieczorne mycie mydłem bez mydła lub mleczkiem albo śmietanką, tonik pielęgnacyjny, krem nawilżający lub adekwatny z pora roku z filtrem UV + makijaż, na noc krem bogatszy i krem pod oczy. 
Peeling: enzymatyczny.  
Maseczki: żelowa witaminowa, algowa nawilżająca.



Cera wrażliwa

Cera ta charakteryzuje się zaczernieniami szczególnie policzki, miejscami łuszczące się oraz jej przesuszenie,  bardzo reaguje na czynniki zewnętrzne tj: zmiana temperatury, dotyk, zanieczyszczenia powietrza, wodę, na kontakt ze sztuczną tkaniną oraz czynniki wewnętrzne np.; stres, stan emocjonalny, czynniki hormonalne, niehigieniczny tryb życia, a najczęściej zła pielęgnacja. Cera ta może być nabyta lub uwarunkowana genetycznie.  
Pielęgnacja: każdy krem powinien mieć działanie ochronne na czynniki zewnętrzne i promieniowanie UV, powinny zawierać substancje wspomagające system immunologiczny, kosmetyki lecznicze. Większość tych skór nie może być myta wodą dlatego stosowane są specjalne płyny i mleczka, które po zastosowaniu pozostawiają na skórze formę ochronnego płaszcza, jeśli może być stosowana woda „korzystamy z mydła bez mydła”. Nie możemy stosować peelingów z ziarenkami, masek rozgrzewających, preparatów z alkoholem i mocno wysuszających, makijaż jako warstwa ochronna. Skóra ta szybko się starzeje stosujemy kremy pod oczy i na szyję. Preparaty powinny zawierać wit.C, oleje roślinne.  
Peeling: enzymatyczny.  
Maski: algowe, kremowe, żelowe


Cera tłusta

Cera ta jest gruba, zawsze się błyszczy, ma rozszerzone pory, często jest zanieczyszczona zaskórnikami otwartymi i zamkniętymi, co sprawia, ze jest nie równa, ma szaro ziemisty kolor, jest słabo ukrwiona (nie widać na policzkach prześwitujących naczynek) bardzo źle reaguje na czynniki wewnętrzne tj.; zaburzenia przemiany materii, zaburzenia hormonalne, stres, sposób odżywiania, używki. Jest to cera, która ma skłonności do stanów zapalnych, dlatego pielęgnacja tej cery jest bardzo trudna. Cera ta wymaga systematycznego czyszczenia przy pomocy specjalnych żeli, pianek, mydeł itp… należy stosować toniki, które regulują pH skóry, ponieważ zbyt dużą warstwa łoju powoduje zaburzenia kwasowości cery. Taka cera wolno się starzeje, dlatego należy dobierać kremy nawilżające, dotleniające, regulujące pracę gruczołów łojowych tzw. sebostatyczne lub normalizujące, regulujące ( seboregulujące- sebum ( z. łac. Tłuszcz skóry). Stosowanie maseczek, które muszą mieć właściwości absorbujące ( wchłaniające) nadmiar łoju z powierzchni skóry, takie działanie mają składniki mineralne np.; glinki, kaolin, siarki,talk, ziemie aktywne tlenu, cynku itp.. Dodatkowo jako preparat pilęgnacyjno- upiększający można stosować kremy, żele, fluidy, pudry o działaniu matującym, aby zapobiegać świeceniu się skóry. 
Peeling: enzymatyczny.  
Maski: algowe z chlorofilem ( łagodzą stany zapalne), żelowe łagodzące i dotleniające, na bazie glinek, cynku, kaolinu.


Główne błędy w pielęgnacji tej skóry to:  


- zbyta agresywne środki odtłuszczające w tym preparaty mocno matujące,
- kosmetyki o działaniu drażniącym, w tym  preparaty z alkoholem,
-nadmierne opalanie, korzystanie z solarium,
- zbyt tłuste kremy o działaniu np.; ochronnym oraz te, które tworzą tzw. okluzje czyli pieczenie skóry,
- stosowanie zbyt ciężkich podkładów np.;korektory                               



Cera mieszana
Cera ta ma w sobie cechy cery suchej i tłustej, gdzie przeważnie część tłusta to środek czoła, nos i boki nosa oraz środek brody ( tzw. T) części boczne twarzy są normalne lub suche. Jest to najczęściej spotykana cera, która  występuje u osób młodych lub między 30 a 45 r.ż, gdyż osoby z cerą tłustą zaczynają przechodzić w cerę mieszaną. U osób tych często występują łuszczenia  się naskórka w okolicach nosa i policzków górnej jego partii oraz uczucie ściągania na skórze pod oczami.  
Pielęgnacja polega na; stosowaniu odpowiednich żeli, mydeł, mleczek 2x dziennie, toników bezalkoholowych o działaniu nawilżającym, łagodzącym oraz kremów w lekkiej konsystencji, które są przeznaczone ściśle do cery mieszanej lub kremów nawilżających, dotleniających, odżywczych, regenerujących w zależności od potrzeby, które stosujemy wtedy na partie nie przetłuszczone.  
Peelingi: enzymatyczny.
Maski: algowa, żelowa, kremowa.


Cera atroficzna

Cera ta jest wywołana procesem starzenia się bądź uwarunkowana jakąś istniejącą chorobą lub też efektem fotostarzeniowym ( czyli nadmiernym działaniem promieni UV). Charakteryzuje się ona tzw. zanikiem skóry, czyli widoczne są głębokie zmarszczki, nienaturalna cienkość tej skóry, brak elastyczności, który związany jest przede wszystkim z zanikiem włókien kolagenowych i sprężystych. Przy ucisku widoczne jest zapadnięcie się skóry określane jako dołki woskowe, a występujące na ciele. Taka cera ma zaniki przypadków skóry, czyli gruczołów łojowych i potowych, co powoduje, że wygląda jak pergamin i tak też zachowuje się w dotyku. Pielęgnacja tej cery: stawanie bardzo silnych kremów przeciwzmarszczkowych, stosowanie subiektywnych zabiegów fizykoterapeutycznych np.: stymulacji mięśni oraz zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej, które polegając na mezoterapii igłowej i bezigłowej, czyli wprowadzeniu do skóry substancji aktywnie czynnych przez ostrzykiwanie lub przy pomocy aparatury. Peelingi: enzymatyczny.
Maski: algowe, kremowe, żelowe. 


                                              

                                                                                                                                             


Budowa skóry


Skóra stanowi jeden z najcięższych największych organów u człowieka.  Skóra  zawiera od 0,5 do 1,5 m2 komórek skóry a 2,5 mm wynosi grubość skóry. W skórze 70% to woda, 6 tys. gruczołów łojowych i potowych, które wydzielają pot.

Każda skóra zbudowana jest z trzech podstawowych warstw:
I.Naskórek 
II. Skóra właściwa 
III.Tkanka podskórna

Naskórek- jest to najbardziej powierzchowna warstwa, która stanowi granice między organizmem a światem zewnętrznym. Składa się z odnawiających w sposób ciągły wielowarstwowych nabłonków, które ulegają złuszczeniu i są usuwane z powierzchni skóry. Naskórek nie jest ukrwiony dlatego odżywianie jego jest dość mocno zakłócone i następuje dość często proces niedożywienia, co jest mocno widoczne przy jednoczesnym procesie starzenia się skóry i złej pielęgnacji. Wszystkie substancje dostarczane  do naskórka zostają do niego wprowadzone dzięki przepływowi płynu międzykomórkowego, który stanowi około 15 % całego naskórka. W naskórku wyróżniamy dwa obszary: obszar martwy, który całkowicie się złuszczający (skreatynizowany) oraz  obszar żywy, który podlega rozmaitym przemianom fizjologiczny i bierze swój udział w warstwie podstawnej. 

Cały naskórek składa się z 5 podstawnych warstw:    

Warstwa podstawna - inaczej rozrodcza- zbudowana jest  jednego rzędu walcowatych komórek ściśle do siebie przylegających, o owalnych dobrze wykształconych, zasadochłonnych jądrach. Te komórki połączone są ze sobą i warstw powyżej specjalnymi wypustkami, które są  uwypukleniem błony komórkowej , a nazywamy je desmosomami. Poniżej czyli z błoną podstawną te komórki połączone są za pomocą półdesmosomów. W tej warstwie najobficiej przebiega podział komórek, które przesuwają się do warstw wyżej położonych  zmieniając swoją fizjologię czyli czynność jak i morfologię. 


 Warstwa kolczysta- składa się z kilku rzędów około 5 wielobocznych  komórek, które ulegają  spłaszczeniu w kierunku powierzchni skóry, przestrzenie między tymi komórkami wypełnione są substancją mukopolisacharydowo- białkową, która przyczynia się do scementowania  komórek tej warstwy                                                                                                                                                                 Warstwa ziarnista - składa się z 2 lub 3 szeregów spłaszczonych komórek o wrzecionowatych jadrach czyli fragmentach tego co zostało z jądra komórek warstwy podstawnej. Komórki tej warstwy są bardzo aktywne w  procesie rogowacenie czyli keratynizacji. Warstwa ta pełni rolę nieprzepuszczalnego filtra dla promieni nadfioletowych (UV) , ponieważ ma zdolność pochłaniania i odbijania promieni słonecznych. Uszkodzenie tej warstwy  lub jej nie wykształcenie( jak u niemowląt)  powoduje to, iż dochodzi do zaczerwienienia i poparzenia skóry. 

 Warstwa jasna( strefa pośrednia, strefa zona)- jest to bardzo cienkie pasmo spłaszczonych  komórek o słabym zabarwieniu. Warstwa ta występuje w  niewielkich obszarach skóry, a jedynie mocno rozbudowana jest na stopach, dłoniach, komórki tam zawierają substancję, która nazywamy eleidyną. 

 Warstwa rogowa najbardziej powierzchowna warstwa zbudowana z 10 do 15 warstw martwych komórek o spłaszczonych, kształtnych, pozbawianych jądra  komórek . Przestrzenie między tymi komórkami wypełnione są tak zwanym cementem  międzykomórkowym, który zawiera m.in. ceramidy,sterole, wolne kwasy tłuszczowe i cholesterol itp… warstwa ta dzieli komórki i przesuwa do warstwy wyżej położonej.                                                                               
  

 Ta warstwa dzieli się na dwie podwarstwy:  

Warstwa zbita- leży ona bliżej warstwy ziarnistej i zawiera mocno zbite ze sobą komórki, które stanowią rodzaj bariery fizycznej i chemicznej.  

 Warstwa luźna inaczej złuszczająca -  zbudowana jest  z komórek, które są przekształcone w taki sposób, aby mogły ulec złuszczeniu czyli rogowaceniu.   



Skóra właściwa leży pod naskórkiem i z warstwą podstawną łączy się błoną podstawną, która bierze czynny udział w przepływie ,materiałów odżywczych i metabolitów. Bierze także czynny udział w swoistości komórek i tworzeniu bariery dyfuzyjnej oraz regulacji wzrostu komórek.  W trakcie np.; stanów zapalnych skóry  przez błonę podstawną przenikają różne rodzaje komórek, które mają istotny wpływ na proces gojenia, zakłócenia w tym procesie mogą być bezpośrednią przyczyną w chorobach skóry. Sama warstwa skóry właściwej zbudowana jest z włókien tkanki łącznej i tkanki tłuszczowej, zawiera ona komórki łącznotkankowe, gruczoły łojowe, potowe i mieszki włosowe(przydatki skóry). Ta warstwa zawiera zakończenia nerwowe i naczynia krwionośne.                                                                                                    

 Zbudowana jest z dwóch warstw:   

 Warstwa brodawkowa-  zawiera zaokrąglone stożki nazwane brodawkami skóry właściwej, zwiększają one całą powierzchnie połączenie skórnonaskórkowego, które wraz z błoną podstawną stanowią połączenie i przylegają do obu tych warstw(tkanek). Poniżej tej warstwy znajduje się warstwa siateczkowata. 

 Warstwa siateczkowata – obejmuje głębsze warstwy skóry właściwej, aż do tkanki podskórnej i stanowi w swojej strukturze mocniejszą zbitą cześć.


Tkanka podskórna inaczej tłuszczowa- leży pod skóra właściwą i składa się ze zrazików tłuszczowych podzielonych przez zbitą tkankę łączną te kolagenowe przęsła tkanki łącznej przymocowane są do powięzi mięśniowej warstwy okostnej na kościach. W przestrzeni międzyzrazikowych i pomiędzy przęsłami kolagenowymi znajdują się części wydzielnicze gruczołów potowych oraz naczynia krwionośne i włókna nerwowe. Cała ta część skóry otacza organy, a szczególnie kości i mięśnie , osłonka tłuszczowa co sprawia ze spełnia rolę podporową oraz izolatora termicznego organizmu. W różnych częściach ciała jest niejednolita i u różnych płci rozkłada się w rożnych częściach ciała.

 1.Rozkład androidalny tak zwany męski, który powoduje, ze tkanka tłuszczowa gromadzi się w górnych częściach ciała.


2.Rozkład genoidalny tak zwany kobiecy, który powoduje, że tkanka tłuszczowa gromadzi się na pośladkach, udach, biodrach, piersiach.

Cała skóra właściwa zawiera trzy rodzaje włókien, które stanowią tak zwane podścieliska łącznotkankowe. Te włókna to:  

 Włókna kolagenowe( klejorodne) są one faliste, długie, grube, odporne na urazy, rozciągliwe, mają różnokierunkowy przebieg, ulegają stałej przebudowie stąd zmiana ich kierunku przebiegu i wielkości. Stanowią one podporę skóry, od ich elastyczności zależy rozciągliwości naszej skóry, jest ich najwięcej.


Włókna elastylowe (sprężyste) oplatają one pęczki włókien kolagenowych oraz przydatki skór. Zbudowane są z białka zwanego elastyną, są one mniej liczne niż włókna kolagenowe, są dużo cieńsze, ale bardzo elastyczne. Po rozciągnięciu mają zdolność powrotu do swej pierwotnej formy. Przy zadziałaniu odpowiednich sił mechanicznych mogą rozciągnąć się nawet do 140% pierwotnej długości.


Włókna retikulinowe  są rozsiane między włóknami kolagenowymi i trudno jest je oddzielić. Właściwości rozciągania tych włókien przeciwdziała urazom  tkanki, która ma delikatna budowę np.; naczynia włosowate.


 Funkcje skóry:          
  •  barierowa ponieważ osłania narządy wewnętrzne przed środowiskiem zewnętrznym ,
  • chroni przed urazami, dzięki odpowiedniemu układowi włókien w skórze właściwej i tkance tłuszczowej, co powoduje zachowanie ciągłości skóry( rozciągliwość i elastyczność skóry),  
  •  chroni przed czynnikami fizycznymi i chemicznymi oraz mikrobarami, dzięki odpowiedniej zawartości płaszcza hydrolipidowego oraz właściwe Ph skóry,
  •  chroni przed promieniami UV ( warstwa ziarnista odbija i pochłania promienie, a melanina rozprowadza ich nadmiar),           
  •  regulacja cieplna wydzielanie potu przez skórę powoduje, że nie dochodzi do jej przegrzania i wyziębienia,
  •  resorpcyjna czyli wydzielanie i wydalanie pewnych substancji , które mogą stanowić   zatrucie lub ich niedobór, może być groźny dla organizmu,  
  • bierze czynny udział w przemianie cukrów, tłuszczy, białek, gospodarce wodnej, witaminowej oraz elektrolitowej, 
  •  odporność immunologiczna skóry czyli SIS, odpowiednie Ph i obecność nie nasyconych kwasów tłuszczowych na jej powierzchni zapobiega wnikaniu substancji szkodliwych dla skóry, 
  •  odporność immunologiczna skóry czyli SIS, odpowiednie Ph i obecność nie nasyconych kwasów tłuszczowych na jej powierzchni zapobiega wnikaniu substancji szkodliwych dla skóry,
  •   czynność sensoryczna czyli odbiór bodźców zewnętrznych czyli dotyk.


 Komórki naskórka:
 

-komórki Keratynocyty- stanowią około 90% w całym naskórku. Cechą charakterystyczną tych komórek jest różnicowanie się podczas migracji (przesuwania się) ku wierzchnim warstwom skóry. W miarę oddalania się od błony podstawnej ulegają rogowaceniu, a w tych komórkach rogowych powstaje wyjątkowo odporne białko stanowiące ochronę chemiczną dla skóry, a nazwane keratyną. Okres przejścia keratynocytów z warstwy podstawnej do warstwy rogowej wynosi od 26 do 28 dni, z czego jedna połowa przypada na warstwę Malpighiego, a druga na warstwę rogową. Keratynocyt po przejściu do warstwy rogowe, kiedy całkowicie już jest komórką martwą nazywa się korneocytem.

- komórki Langerhansa-  stanowią od 2 do 5% naskórka. Posiadają karbowane jądra zanurzone w jasnej cytoplazmie, która ciągnie się przez przedłużenia dendrytyczne tak zwane makrofagi pochodzenia szpikowego.  Komórki te są najbardziej immunologiczne kompetentne co oznacza, że stanowią pierwszą barierę ochronną skóry. Zadaniem tych komórek  polega na wychwytywaniu dzięki swoim wyrostkom, które  sięgają do powierzchni  skóry frakcji antygenowe czyli wyłapują mikroorganizmy ( wirusy, bakterie, grzyby), które mogą zagrażać  naszemu organizmowi. Następnie wysyłają one sygnał o niebezpieczeństwie do odpowiednich komórek przeważnie białych ciałek krwi, aby te mogły przeciwdziałać zagrożeniu. Gdy komórki te ulegną uszkodzeniu  lub zostaną osłabione, bądź w wieku dziecięcym nie zostaną prawidłowo wykształcone wówczas dochodzi do obniżenia wrażliwości i obrony skóry.  Te uszkodzenia mogą doprowadzić do powstania wyprysku alergicznego (atopowe zapalenie skóry). Najczęstsze uszkodzenie tych komórek następuje w wyniku opalania się.

komórki Merklera- komórki układu nerwowego, które biorą czynny udział w doznaniach dotykowych ( uczucie epikrytyczne). Znajdują się one w błonie podstawnej i produkują neuroprzekaźniki, które są wymieniane z neuronami w głębszych warstwach skóry.

komórki Melanocyty- komórki barwnikowe, są one rozsiane miedzy komórkami warstwy podstawnej, są duże i posiadają liczne wypustki dendrytyczne. Uważa się, ze przechodzą z tkanki nerwowej, stanowią ok. 14% ogółu komórek naskórka. Odpowiadają za wytwarzanie barwnika w skórze, gdyż posiadają  w swoim wnętrzu ziarenka melaniny, która jest efektem przekształcania się i utleniania aminokwasu zwanego  tyrozyną. Te ziarenka melaniny są syntetyzowane w specjalnym organellom komórkowym, które nazywamy melanosomem początkowo zupełnie  bezbarwna melatonina dopiero gdy  jest zmagazynowana i uleganiu całkowitemu  utlenianiu uzyskuje barwę w takiej formie przez dendrytowe wypustki jest przenoszona do keratynocytów otaczających dany melanocyt i wówczas odpowiada za kolor skóry i włosów. Zadłużenie w tych komórkach powoduje problemy z pigmentacją np.; bielactwo lub siwienie włosów. Intensywność syntezy i skład melanin są uwarunkowane genetycznie, dlatego różnice w barwie skóry zależy od aktywności melanocytów  czyli liczby wytworzonych ziaren melaniny, a nie od liczby komórek produkujących barwnik, która to liczba jest różna u rasy białej i czarnej. W zależności od liczby melanocytów i ich składu my kolory skóry takie jak: 

 - odcień czarno- brązowy za który odpowiedzialny jest barwniki zwany eumelaniną, 

 - odcień żółto- czerwony powstaje przy barwniku zwanym feomelaniną.
Naświetlanie promieniami UV przyśpiesza syntezę melaniny i ich wydzielanie do keratynocytów.

Komórki skóry właściwej:
 - fibirocyty i fibroblasty- są to komórki tkanki łącznej wytwarzające kolagen i elastynę i jest ich najwięcej. W  młodym wieku są w ciągłej równowadze.

- histiocyty są to komórki dojrzałe o właściwościach żernych.  

- mastocyty są to komórki tuczne, które biorą czynny udział w procesach alergicznych, gdyż zawierają takie substancje jak: histamina, heparyna, komórki krwi obwodowej.